Kursy Palazzo Guicciardini Salviati

Via Ghibellina, 74. (Otwórz mapę)
(75)

Opis

Palazzo Guicciardini Corsi Salviati to budynek we Florencji, położony przy via Ghibellina 71, 73, 75. Budynek, podobnie jak dzisiaj, pochodzi z ostatnich lat XVII wieku (zakończenie prac potwierdzono w 1697 r.), Zbudowane na zamówienie Cosimo Del Sera i projekt architekta Pietro Paolo Giovannozzi. Następnie majątek przekazano Korsykanom (którzy w 1816 r. Przearanżowali budynek i całkowicie odnowili wyposażenie) oraz, w drodze dziedziczenia, na kursy Salviati, a następnie na Guicciardini Corsi Salviati. Walther Limburger podkreśla specyfikę frontonu przy oknach parteru (i to samo można powiedzieć o otwartym oknie na małym tarasie, który wieńczy drzwi), który mówi „unikalny dla Florencji”, a w każdym razie można go interpretować jako pochodzący z modeli Buontalenti. W ten sposób Federico Fantozzi przypomina nam o alternatywnej krytycznej fortunie zarezerwowanej dla fabryki: „To styl ciężkiej i ciężkiej architektury, chociaż jest wspaniały, eurytmetyczny i regularny”. Front charakteryzuje się równowagą układu otworów, z centralnym portalem zwieńczonym małym tarasem (dla którego istnieje licencja wydana przez Capitani di Parte w latach 1696-1697) z oknem zwieńczonym złamanym tympanonem. Okna mają ościeżnice i łukowate szczyty, z wolutami wykrywanymi plastycznie. Pośrodku fasady znajduje się duża tarcza z bronią z rodziny Corsi (rozdrobniona zieleń i czerwień, lew jeden do drugiego i krzyżująca się srebrna opaska). Wyposażony w dziedziniec z buforowanymi arkadami i herbami Guicciardinio i Corsi, rozwija się na kanonicznych trzech kondygnacjach (dwie podniesione podłogi) oraz antresoli na najwyższym piętrze charakteryzującej się oknami, które również pojawiają się na fasadzie. W literaturze znajduje się bogata dekoracja fresku wykonana przez Pier Dandini i jego uczniów, której kulminacją jest sklepienie galerii z Alegorią Kontynentów. Budynek pojawia się na liście sporządzonej w 1901 roku przez Generalną Dyrekcję Starożytności i Sztuk Pięknych, jako monumentalny budynek, który należy uznać za narodowe dziedzictwo artystyczne.