Galeria Uffizi (Galleria degli Uffizi, ˌɡalleˈria deʎʎi ufˈfittsi) to muzeum we Florencji we Włoszech. Jest to jedno z najstarszych i najbardziej znanych muzeów sztuki świata zachodniego. Budowę pałacu rozpoczął Giorgio Vasari w 1560 r. Dla Cosimo I de 'Medici jako urzędy sędziów florenckich - stąd nazwa „uffizi {-”} („urzędy”). Budowę kontynuowano według projektu Vasariego autorstwa Alfonso Parigiego i Bernardo Buontalentiego i zakończono w 1581 roku. Kora (wewnętrzny dziedziniec) jest tak długa i wąska i otwarta na rzekę Arno w jej odległym końcu przez ekran dorycki, który wyraża przestrzeń bez blokowania jej , że historycy architektury traktują go jako pierwszy uregulowany krajobraz ulic Europy. Vasari, zarówno malarz, jak i architekt, podkreślił perspektywiczną długość dopasowanymi ciągłymi gzymsami dachowymi fasad i nieprzerwanymi gzymsami między kondygnacjami i trzema ciągłymi schodami, na których stoją fronty pałacowe. Wnęki na pomostach, na przemian z kolumnami wypełnionymi rzeźbami znanych artystów w XIX wieku. Palazzo degli Uffizi zgromadziło pod jednym dachem biura administracyjne, trybunał i archiwum państwowe (Archivio di Stato). Projekt, który zaplanował Cosimo I de 'Medici, Wielki Książę Toskanii, aby zorganizować pierwszorzędne dzieła sztuki w kolekcjach Medyceuszy na fortepianie nobile, został wykonany przez Franciszka I z Toskanii, który zlecił Buontalenti słynny Tribuna degli Uffizi, który zjednoczył selekcję wybitnych arcydzieł w kolekcji zespołu, który był główną atrakcją Grand Tour. Z biegiem lat dalsze części pałacu przekształciły się w miejsce wystaw dla wielu obrazów i rzeźb zebranych przez rodzinę Medyceuszy lub zamówionych przez nich. Według Vasariego, który był nie tylko architektem Uffizi, ale także autorem Żywotów artystów, opublikowanych w 1550 i 1568 r., Artyści tacy jak Leonardo da Vinci i Michał Anioł zgromadzili się w Uffizi „dla piękna, pracy i rekreacji „Po wygaszeniu domu Medyceuszy skarby sztuki pozostały we Florencji na podstawie słynnego Patto di famiglia wynegocjowanego przez Annę Marię Luizę, ostatnią dziedziczkę Medyceuszy; utworzyło jedno z pierwszych nowoczesnych muzeów. Galeria była otwarta dla zwiedzających na życzenie od XVI wieku, aw 1765 roku została oficjalnie otwarta dla publiczności. Ze względu na swoją ogromną kolekcję niektóre z jej dzieł zostały w przeszłości przeniesione do innych muzeów we Florencji - na przykład do słynnych posągów do Bargello. Obecnie trwają prace nad rozszerzeniem powierzchni wystawienniczej muzeum w 2006 r. Z około 6000 metrów kwadratowych (64 000 stóp kwadratowych) do prawie 13 000 metrów kwadratowych (139 000 stóp kwadratowych), co umożliwi publiczne oglądanie wielu dzieł sztuki, które zwykle były przechowywane. W 1993 r. Bomba samochodowa eksplodowała w Via dei Georgofili i zniszczyła części pałacu, zabijając pięć osób. Najpoważniejsze uszkodzenie miało miejsce w pokoju Niobe, a klasyczne rzeźby i neoklasyczne wnętrza, które zostały przywrócone, chociaż jego freski zostały uszkodzone nie do naprawienia. Tożsamość bombowca lub bombowców jest nieznana, chociaż prawie na pewno można go przypisać mafii sycylijskiej, która w tym czasie była zaangażowana w terroryzm. Dziś Uffizi jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Florencji. W szczycie sezonu (szczególnie w lipcu) czas oczekiwania może wynosić do pięciu godzin. Goście, którzy zarezerwują bilet z wyprzedzeniem, mają znacznie krótszy czas oczekiwania. Bilety można również kupić w mniejszym oknie biletowym w Orsanmichele, które obsługuje wiele muzeów. Na początku sierpnia 2007 r. Florencja została złapana przez dużą ulewę, a Galeria została częściowo zalana wodą, która przeciekała przez sufit i trzeba było ewakuować gości. W 1966 r. Miała miejsce o wiele bardziej znacząca powódź, która poważnie uszkodziła większość kolekcji sztuki we Florencji, w tym Uffizi. Kolekcja zawiera również kilka starożytnych rzeźb, takich jak Arrotino i Dwóch Zapaśników.